KEURINGSDIENST VAN WAARDE OVER IPA

IPA is geen trend die zomaar weer verdwijnt. Het is een stijl die zich continu ontwikkelt, net als wijn of koffie. Van de klassieke West Coast IPA met een uitgesproken bitterheid tot de sappige en troebele NEIPA of de strakke, verfrissende Cold IPA. Daarnaast bestaan er ook experimentele stijlen zoals Milkshake IPA’s met een romige zoetheid door lactose, Sour IPA’s met een (aldanniet) subtiele zuurgraad en Cascadian Dark Ales die geroosterde mout combineren met hoppige bitterheid. Deze variatie maakt IPA juist toegankelijk voor een breed publiek.

Een van de grootste problemen met de uitzending was de suggestie dat IPA’s altijd bitter zijn. Dit is simpelweg onjuist. NEIPA’s zijn bijvoorbeeld zacht en fruitig, terwijl Cold IPA’s een knisperfrisse, droge afdronk hebben. De indruk dat NEIPA’s slordig gebrouwen worden, is evenmin correct. Het vereist nauwkeurige hoptoevoegingen, gecontroleerde temperatuur en een gebalanceerde vergisting om de juiste smaak en aroma’s naar voren te brengen.

Daarnaast werd er gesuggereerd dat brouwers overdreven veel hop toevoegen om fouten te verbergen. Dit getuigt van een gebrek aan begrip over het brouwproces. Dryhopping – het toevoegen van hop later in het proces – is een vakmanschap waarbij hop niet alleen smaak en aroma bepaalt, maar ook invloed heeft op de vergisting en het mondgevoel.

De aflevering had een beter en eerlijker beeld kunnen schetsen door in gesprek te gaan met craftbrouwers en mee te lopen tijdens het brouwproces. Door alleen de kant van goedkope industriële IPA’s te tonen, werd een onvolledig verhaal verteld. Derek Walsh, de bierexpert in de aflevering, lijkt vast te houden aan een denkwijze van tientallen jaren geleden. De bierwereld is sindsdien enorm veranderd. Zonder innovatie zouden we nu nog steeds rauw bier zonder koolzuur uit lemen kelken drinken.

 ⬇︎TEKST GAAT VERDER ONDER DE VIDEO⬇︎

Een ander probleem in de aflevering was de vergelijking tussen goedkope supermarkt-IPA’s en ambachtelijke varianten. De getoonde budgetbieren worden gebrouwen met goedkoop hopextract en minimale moutsoorten, wat resulteert in een vlakke smaakbeleving. Een ambachtelijke West Coast IPA daarentegen wordt met zorgvuldig geselecteerde hoppen en hoogwaardige moutsoorten gebrouwen. Het is hetzelfde als goedkope fabriekskaas vergelijken met een gerijpte boerenkaas – de kwaliteit en het proces zijn totaal verschillend.

In de praktijk zien we dat de consument steeds vaker zoekt naar nieuwe, interessante bierstijlen. Klassieke stijlen als blond en amber hebben nog wel enigszins vraag, maar traditionele pale ales zijn nauwelijks gewild. In mijn assortiment categoriseer ik deze daarom vaak onder IPA, amber of blond om ze nog enige verkoopkans te geven. De aflevering wekte de indruk dat IPA’s te duur zijn voor wat ze bieden, zonder rekening te houden met de hogere productiekosten en de arbeidsintensieve technieken die bij craftbier komen kijken.

De Keuringsdienst van Waarde zou zichzelf een dienst bewijzen door een tweede, eerlijkere aflevering te maken. Loop eens mee bij een moderne brouwerij, laat zien hoe innovatie en ambacht samengaan en geef inzicht in de kostenstructuur van een écht goed bier. Dit zou een realistischer beeld schetsen en de misvattingen corrigeren die in de eerste aflevering zijn verspreid.

IPA is geen hype of truc, maar een bierstijl die zich blijft ontwikkelen. In plaats van het af te schrijven, zouden we de creativiteit en het vakmanschap achter IPA moeten waarderen. De volgende keer dat iemand beweert dat IPA een rommeltje is, nodig hen dan uit voor een proeverij. Laat ze een West Coast, NEIPA en Black IPA naast elkaar proberen. Dan ontdekken ze zelf waarom IPA zo geliefd is.