BEWAARBIER

Laat ik vooropstellen dat ik een voorstander ben van het direct drinken van bier. De brouwer heeft niet voor niets bedacht om het bier na een lang brouw-, en gistingsproces op dat moment op de markt te brengen. Eigenlijk zou ‘’Waarom zou je een bier laten rijpen?’’ meer antwoord geven op de vraag. Want sommige bieren maken, net als goede wijnen, met de tijd een prachtige smaakontwikkeling door.

Een IPA moet je natuurlijk zo vers mogelijk drinken, dat weet iedereen. En een oude pilsener smaakt op zijn beurt weer naar natte kranten. Bieren die hun karakter en smaak lenen aan de gebruikte hoppen zijn nou eenmaal het minst geschikt. Hopbitterheid en hoparoma’s vervliegen het snelst, waardoor er weinig aan smaak overblijft. Donkere en zware bieren (zoals: Bockbieren, Stouts of Quadrupels) of geuzes en andere wild vergiste bieren kunnen daarentegen prachtig zijn wanneer ze een aantal jaren blijven liggen. Of staan! Maar daarover zo meer. 

Niet alleen het type bier is belangrijk. Sterker nog, je kunt het allermooiste bewaarbier in je kelder leggen, maar wanneer in deze kelder niet het juiste klimaat heerst, kan het nog totaal fout aflopen met je bier. Twee zaken die het allerbelangrijkste zijn om bier goed te kunnen laten rijpen zijn; vochtigheid en temperatuur. De vochtigheid van je ruimte heeft ten eerste effect op het etiket. Jammer, maar gelukkig gaat het om de inhoud. Ten tweede kan diezelfde vochtigheid ook door middel van schimmels schade aanrichten aan de dop of kurk van het bier. Deze gaat vervolgens oxideren en raakt naar verloop van tijd niet meer luchtdicht. Het bier raakt hierdoor misschien geïnfecteerd, wat kan zorgen voor hele nare smaakafwijkingen en plat bier dat muf ruikt en smaakt. De temperatuur van de ruimte spreekt voor zich; bier bewaar je koel en donker. Daarin is de hoogte van de temperatuur nog niet eens zo heel belangrijk, als deze maar onder de vergistingstemperatuur ligt en zo constant mogelijk is. Bij bovengistende bieren is de vergistingstemperatuur tussen de 15 en 25 graden.

Of je een bier nu beter staand of liggend bewaard zijn de wijze heren nog niet over uit. En een eenduidend antwoord zul je online dan ook niet vinden. Zelf houd ik de volgende stelregel aan; Kroonkurk = staand en Kurk = liggend. Door een fles met kroonkurk te laten staan voorkom je dat het bier tegen het metaal van de kroonkurk aan komt. Metaal en vocht gaan niet bepaald goed samen, en naarmate je het bier lang genoeg laat rijpen gaat de dop roesten. Bij een fles met een kurk wil je precies het tegenovergestelde; de kurk moet vochtig blijven zodat deze niet uitdroogt en poreus wordt. Het grote nadeel is echter wel dat het oppervlakte van het bier dat in contact staat met de zuurstof in de fles weer groter is dan wanneer je hem rechtop zet. 

Zoals je leest hebben verschillende factoren een grote invloed op de smaakontwikkeling van je bier. Maar over het algemeen kun je stellen dat donkere zwaardere bieren zich ontwikkelen door hun hoge percentage restsuikers, die afkomstig zijn uit de donkere mouten, meer naar de voorgrond te laten komen omdat de hoppen naar de achtergrond verdwijnen. Veel mensen associëren deze smaken met port of sherry, vol zoete tonen van rozijnen en rood fruit. Hertog Jan Grand Prestige is hier misschien wel het aller bekendste voorbeeld van.
Wild gegiste bieren zoals Geuzes of Oude Kriek worden naarmate ze langer rusten zachter en lijken veel meer in balans. De sport zit hem in het zoeken naar de ‘’sweetspot’’. Zo is de eerder genoemde Grand Prestige na 6-8 jaar op zijn best, kunnen een Kasteel Donker of Gouden Carolus Cuvee 15 jaar mee en zijn er geuzes die je met gemak 20 jaar kunt laten liggen. Een bier is ergens op zijn best, maar wanneer hij over zijn hoogtepunt is kan het gedaan zijn met de mooie smaken.